Gülümser
Bırakabilseydim şu zamanlarda seni düşünmeyi
Gördüğüm an'ın beyazlığı sarmasaydı gözlerimi
Uzaklarda başka insanlarla yürümeyi bilseydim eğer
Sensizlik, bilinmez bir yol olurdu şu yorgun kalbime.
Zorluklarla geldiğimiz bugünün akşamında
Sükûnu yalnız ve soğukça mazide arıyorsam eğer
Sözcükler her geçen günle suskunlaşıyorsa
Hayat kısalmakta, gardım düşmüşse söyleneceklerden
Vazgeçmek tek yol çıkar, gidemezken.
Keşfeder bakışım süzer bilinmeyeni
Gülümser bir rüzgar gibi geçerim bu sevgiden.
Sonbahar
Böyle mi olacaktı hep
Yaşamış bir günü tutuşturup
Ummak ömür boyu ısınmayı?
Sonbaharın renklerini anımsayıp
Düşünmek dökülen yapraklarla savrulmayı?
Gözlerini hatırlamayı bırakıp
Çekilmek, bilmeden ellerini tutmayı?
Her sabah yeniden uyanıp
Aramak sandığının aksini yaşamayı?
Yazılanları tekrar tekrar okuyup
Beklemek kalbinden hızlanmayı bırakmasını?
Hala
Geç fark ettim; günlerin değerini,
Duraksamanın zaman kaybettirdiğini.
Akarken hayat penceremden hızla
Aynı frekansta olmanın ihtimalini
Düşünsem, tesadüfler mi gerekir hala?
Sorulmadan elimden alınmış hatıraların
Muhabbetle geri gelebilir mi hala?
Görülmeden yakınımdan geçen adımların
Sokakların gürültüsünü yenebilir mi hala?
Uğultusunu duyduğum fırtınanın ardındaki gözlerin
Yıldırımların aydınlığını kaplayabilir mi hala?
Sonrası
Bugün ve sonrası için söylenecek ne varsa
Dün ve öncesinden hatırlanacak ne kaldıysa
An'ın sessizliğinde karışırlar birbirlerine.
Kalbinin taşıdığı o kırgın hisler
Sakin bakışının değmesiyle beraber
Filizlenen çiçeğin umuduyla karışır birbirlerine.
Düşeceği rüzgarı bekleyen sarı yaprağın duruşu
Biten her günün duyulmayan o sessiz vurgusu
Karşı karşıya gelmişken karışırlar birbirlerine.
Mazi
Hızla geçen mevsimin ardından
Boşluğu anlatmak istercesine susuyorum.
Yollar boyu süregelen ihtimallerin arkasından
Uzak ve sessiz bakışımla kalıyorum.
Alışmak istercesine kaybetmeye
Sonu belli günleri tekrar tekrar yaşıyorum.
Değecekmiş gibi kapıları kapatıp beklemeye
Yaklaşan akşamüstünün güzelliğini düşünüyorum.
Sanki, her gördüğümde seni
Göç etmeyi bırakmış bir kuşun hüznünü paylaşıyorum.
Mazide kalmayıp benimle yaşayan gözlerini
Anlatmaya çalışırken ellerim duraksıyor, bilmeden her gidişinde.
Arayış
Sen benim mavimsin
Kaçmaktan yorulduğum
Hayaline aldandığım
Kaybolmaktan bir an dahi korkmadığım.
Sen benim mavimsin
Her geçen saniyenin ardında beliren
Dalgaların anlatışını hissettiren
Özgürlüğün manasını bilen.
Sen benim mavimsin
Sabah pencerelerin açıldığı
Akşamüstü beyazlığının aydınlattığı
Gece o karanlığın varlığı.
Sen benim mavimsin
Adalar boyu sürüklenirken
Tüm renkler uzaklaşırken
Gözlerimin arayışı bitmişken..
Sığmaz
Yakınlarında buldum kendimi
Bilmediğim sokakların köşesinde
Durmuşken eski bir tereddütte
Doğdu birden sensiz gecelerimin güneşi.
Akşamüstü büyürken sığmaz bir biçimde
Yön buldum sesin akışı içinde.
Yaklaşan bisikletinle duyduğum şarkı;
Farklı dünyaların ezgisi gibi ayrı,
Aynı ağacın gölgesinde
Yaşamı anlatan bakışların kadar yakın.
Unutmuş
Düşünecek miyim artık seni?
Solmuş çiçekler mevsimini beklerken
Zamanı geçmiş umutlar sürüklenirken.
Sönmeyi unutmuş sobanın sesleri
Eritmekte karlar üzerindeki izlerimizi.
Fark etmiştim kaybolan günlerin söylediklerini.
Son kalanlar rüzgarlar savrulurken
İzlemekteyim durgun gözlerle kaybedilenleri.
Görünüyor olsan da harflerimin yakınında
Fark eder miyim artık seni?
Gün
Kaybettim, değişen günlerin arasında
Tek bakışının tazelediği güvenimi.
Yeşil dalların hüküm sürdüğü ovalarda
Dökülecek hiçbir yaprağın çabası
Örtmeye yetmeyecek geçen sonbaharın izlerini.
Rüzgarın dağıttığı düşüncelerimin açıklığında
Sana hafif gelen sözlerimi
Aramızda uzayan zamana yazıyorum;
Seni unutacağım günün tanığına,
Aklından beni uzak tutana,
Son bakışında kaybolmuş olana.
Sessiz
Belirsiz bir gecenin renkleriyle yol alıyorum.
Değişen sessizliği, geride kalanların
Sayfalar boyunca arayıp bulamadığın
cevabı, olmayan kelimelerle anlatıyor.
Yağmurun hüznünde beliren düşüncelerim
Günlerin yükünü hafifletiyor.
Uzak kaldıkça azalan duygularım
Karlar altında ısınmaya çalışıyor.
Yazın ortasına atılmış benliğim
Hatıralar arasında sürükleniyor.
Özlediğim soğuk mevsimi gözlerinde yaşıyorum.
Dolunay
Mevsimler, adımlar geçecek bugünün ardından
Anlamaya çalışırken her gidenin arkasından
Gençliği yeniden hissetmek ister insan.
Yapamaz, buz kesilir düşünceleri
Tepkisiz bırakır bu telaş izleyenleri.
Gökyüzü kapanırken üzerinde son anda
Güneşin doğuşunu özler insan.
Biliyor artık göremeyeceğini,
Kapanmışken yeryüzü üzerine gece gibi.
Geçer ruhundan sessizce dolunay,
Bir çiçek açar, ilk karanlığın ardından.
Dünya
Rüzgar sonunda sürüklüyor puslu havaları
Dağların zirvesinden net seçiliyor şehrin yalnızlığı.
Son bir nefes alıyor sokak lambaları
Bırakıp gidiyorlar gecenin yaşanmışlığını.
Gözler birer birer açılmakta
Sözcüklerin anlamı dünden daha uzakta.
İlk ışıklarıyla pencerelerin açılması
Hatırlatmakta, çoktan kilitlenmiş kalplerin kapılarını.
Hiç azalmayan merakıyla bir çocuğun uyanması
Döndürmekte, hiç atmayan kalbiyle dünyayı.
Lâl
Gittikçe gözükmüyordu yolun sonu,
Ardından olmak istediğim yerde
Sessizlikle yeşil yan yana.
Uzak hissettiğim bu şehirde
Belli belirsiz düşünüyorum onu.
Bekliyorum, mehtap ve denizle yan yana
Kabullendiğimde belirecek bulutların ardındaki ay.
Mecburen olduğum bu yerde
Gerçeğe ulaşamadan kaybolan her hayal;
Zamanın kuytu köşelerinde bekleyen birer kobay,
ve sonunda sözlerimi anlatabilecek bir lâl.
Beyaz
Doldurmuyor hiçbir kelime boşluğunu kalplerimizin
Esen rüzgarın karşısında oturmuşken
Aralıktan sıyrılmış soğuk hisler beliriyor avuçlarımda
Birlikte mesafelerin getirdiği sessizliğin.
Farklı olanı bekliyor insan geçen günlerine ağlarken.
Yürüdüğüm sokakların hüznünü göremesen de
Hatırlayacaksın yalnız ve beyaz bir yolda giderken,
Tekrarlayan kelimeler belirecek anılarında
Bilmeyeceksin, aynı gökyüzü altında
Kaybolup gittiğimiz bu gecenin sonunda,
Seninle olduğumu.
Neşe
Sabahın getirdiği hisler kalbime doluyor
Tüm bedenimi sarıyor birden
Daha ne kadar sürer bilmeden
Kaybolmuşum ellerinde.
Nefesim sonu olmayan uçurumlarda ciğerime doluyor
Ardı olmayan yeşil tepelerin arasında
Uzaklaşmaktayım diğer isteklerimden.
Zirveyi görememişken
Rüzgarın değişken neşesi azalıyor.
Soyutlandığım dünyanın solgun renkleri peşimde.
Sensiz uyandığım sabahlar beliriyor yansımalarda.
Gözlerim kapalı, yürüyorum seninle.
Kızıl
Bir gün daha başlayacak ufkun kızıllığında
Sessizliğimle tanıklığını yapacağım geçen zamanın.
Sabahın kuş sesleri kulaklarımda
Hissediyorum gerçeklerini insan hayatının.
Daima aklımın gezindiği o uzak ormanda
Serinliğini aramaktayım çam ağacı gölgesinin.
Doğru gözükmeyen günlerimin arasında
Cevabını kaybetmişim mutlak bilmecenin.
Güneşin dahi gizlendiği o anda
Bulutlar çizmekte engellerini gözlerinin.
Giz
Çizilmiş rotanın yönü sisle kaplanıyor
Görebilmek için geçmişi hatırlıyorum;
Anlaşmak için bakışların yettiği o günü,
Sonu beliren hikayenin ilk sözlerini.
Bulacağımı sandığıma güven duyuyorum.
Günlerim sabırsızlıkla karşılık veriyor.
Yazılanların nedensiz olmadığını hissediyorum.
Gizlenenlerin korkmadığı o anda
Biliyorum, uzun bir yolculuğun bittiğini
ve vazgeçmenin çözüm olmadığını.
Uyum
Görüyorum, duyuyorum işte karşımdasın yine
Söylenen kelimelerle nefes alıyorum tekrar.
Uyum gösteriyorum günün güzelliğine
Anlamı farklı söylediklerimin.
Belirsiz günlerin öncesinde
Kalbimi dinliyorum hiç olmadığı kadar.
Aylara yenik düşmüş düşüncelerim
Görülmemiş umutlar besliyor.
Aklımın çıkmaz sokaklarında
Anlamı farklı gördüklerimin.
Yaz
Günlerin sonuna ulaştığımızda
Sesler birer birer suskunluğa büründüğünde
Kendimizi dinlemek kalıyor geriye.
Mayıs'ın alışılmadık yağmurları arasında
Düşüncelerimi suyun akışına bırakıyorum.
Duyan olur mu bilmiyorum;
İsminin harflerinin tekrarlandığını,
Dolu sanılan saatlerimin boşlukta yankılandığını.
Yaklaşan yaz akşamlarının serinliği hissediliyor.
Denize bakarken sahilde insanlar
Duyuyor o, düşüncelerimi maviliğin üstünde
Kaybediyor sesimi, dalgalar sahile vurduğunda
Geceye karışıyor umutlarımız.
Talih
Her durakta yeni bir merhaba aramak
Kurtarmayacak geçmiş günlerin hislerini.
Aynı yönden bakarken hayata
Saklamak düşünceleri her sorudan
Bilinmeyene sürükler cevapları.
Mevsimin gerisinde kalmış aklımla
Bulamayacağım talihin iyisini.
Değer vereceğim yine de
Gerçekleşmeyen ihtimallere.
Ege
Egenin yeşilliği yüzüme vurdu birden
Durmaksızın esen rüzgarın karşısında
Maviyi arıyor gözlerim köşelerden.
Durmuşum eski zamanlarda takılı kalmış akreple yelkovanın uzaklığında
Dönüyormuşum rüzgar gülünün çabasına.
Beyazın kapladığı sokakların ucunda
Hep bir zeytin ağacı;
Tanıklığı,
Sabrı.
Buruk
Beklenmeyen adımlarla beliriyor eski kelimeler
Özlemişim gözlerinin sakinliğini
Dinlerken sesini hissediyorum baharın güzelliğini
Bilemiyorum, neden geçiyor aklımdan bu düşünceler.
Bağlıyor tekrar hayata beni
Birden tesadüflerin gülümseyişi.
Biliyorsun artık, hep seni beklediğim yeri.
Getirdiği zaman, hayat bizi yan yana
Düşünürken yine sürecek olan sessizliği,
Buruk bir hisle gelsin istedim bir anda
Ellerine yine uzanacak yakınlıkta olacağım gün.
Fırtına
Durmadım bir türlü kendimde
Köşelerde, sokaklarda.
Korktum, içimde güçlenen boşluktan
Bulutlarla hatırladım geçip gitmeyi.
Gözlerim kapandığında
Baharın yeşilinde hatırladım dönüp gelmeyi.
Hak etmediği şiirlerin sahibi
değildi artık son kar tanesini düşüşü gibi.
Yine her zaman ki halimle,
Gittiğim yollarda, sona doğru.
Geçip gitmeyen bulutlarımla
Bekleyeceğim kurtarılmayı
Fırtınanın ortasından.
Solgun
Baharın ortasında dahi seni görme ihtimalimde
Kar yağışı ortasında buluyorum kendimi,
Aramızdaki soğukluğu anımsatır gibi.
Sensiz günlerimden biri daha başlamakta,
Üstümden akıp geçen bulutlarla.
Güneşin hüznü belirgin,
Değişen şarkılar hep seninle başlıyor.
Karamsarlık her köşeye sinmiş,
Solgun renkler arasında hareketsiz.
Kurduğum hayallerden uzakta,
Bu defa sadece yürüyorum.
Adım adım,
Anlamak için.
Hüzün
Yağmur yaklaşıyor git gide
Sessizliğimden uzak tutan radyonun sesiyle
Bekliyorum sokaklara kavuşmak ümidiyle
Gerçekleri yüzüme çarpan rüzgarın geçişini.
Baharında güneşin sıcaklığına aldanmış çiçek gibi
Teslim oldum derinliğine gözlerinin.
Siyahı bakışlarının,
Kalemim gibi onsuz yapamadığım.
Hüznü yaşadıklarının
Yolun sonunda, hep hatırlatsın istediğim
Sana, yazdığım şiirleri.
Sırılsıklam, sessizce.
Yalnız
Güneş bedenlerimizi ısıtıyorken
Geçen zamanın istekleri hala aklımda.
Her zaman ki adımlarımla yürüdüğüm gibi
Aynı bakış açısında gülümsüyorken
Yalnızlığın duyumsadığım güzelliği hala hayatımda.
Yapılması gerekenleri düşünüyorken
Aynı samimiyette kalmak tek isteğim.
Geldiğinde hatırına günlerimiz
Beni yakınlarda bulamayacaksın muhtemel.
Varlığım belli ki yetmiyorken
Yokluğumda belki,
Dönüp ararken gözlerin
Hissedersin soğukluğunu
Bakışlarının..
Ağır
Açıldığım denizlerin ufkunda
Çocukların birbirini kovalamasında
Gözlerimi çevirdiğim bakışlarımda
Seni hatırlıyorum bir anda.
Ağırlıyorum cevaplarımda
Umutlanıyorum nehrin her kıvrımında.
Durmak bilmeyen bu tufanda
Uzaklarda
Bir nefes daha alıyorum
Geçmiş günlerimizin hatırına.
Birlikte
Bilmiyorum, bir gün gelir de anlar mısın?
Kışın geçtiğini, ikimizin orada kaldığını.
Bir gün olur da adımların bana gelirse
Birden aklım karışır, kalbim suskun
Yazmakla anlatamadıklarım bir anda hapsolur gözlerine.
Hatırlar mıyım birden?
Beklerken, gidişini.
Dinlerken ben, her saniye de suskunluğunu.
Yine de yeşilin birlikteliği uzanırken
Baharın geçişini durdurup,
Solmasın isterdim tüm güzellikleriyle çiçekler
Ellerinden uzakta, kimsesiz.
Yıkık
Görüyorum ki arıyorsun dağların huzurunu bu sefer habersizce
Ağaçlar hüzünlüydüler bunu görünce
Tepeden beliren yansımalardı sessizce
Çevirmiştin başını anılar belirdiğinde
Kar değildi yağan bu gece,
Rüzgardı tenime uğrayıp gözlerini hatırıma getiren.
Belki adımlarımız yan yana gelseydi
Hayatın akışını izleyeceğimiz yerlerde durup
Yaşayacağım hayatın ihtimallerinde kaybolmadan
Elini tuttuğumda tamamlardı aklım
Geride kalmış yıkık anılarımızın eksikliğini
Habersizce, tüm gecelerimde.
Eylül
Beraber yürüdüğümüz rotadan uzaktayız şimdi,
Sıkça görüyorum oysa ki ben, ilk yan yana gelişimizi.
Belki istediğin cevapları veremedim,
Kalıplarından uzaktaydım.
Uzaklaştık gizlice.
Her gördüğümde seni, bazı kelimelerde takılı kalsam da
Alışkanlık işte çarpıyor kalbim yine de.
Ara sokaklarda gezinirken sonunda
Denizlerin mavisi gibiydi eylülün gelişi,
Dağların yeşili gibiydi adımlarımızın birlikteliği,
Gecenin uzunluğu gibiydi gidişin,
Sen gibiydi oysa ki benliğim.
Toprak
Yeşil rengin koyuluğuna kapıldım,
Uzayıp giden patikalarda
Yürünmemiş rotalara dokunuyorum.
Her adımım sakinliğe yol alıyor gibi.
Dönüp arkama baktığımda
Bir an dursun istedim belki zaman.
Kalayım işte güneşin batışında
ağaçların etrafında
suların yansımasında.
Yürürken fark ettim tekrar yaşamın gerçeklerini.
Kalamazdım burada güneş batmış
ağaçlar susmuş
sular çekilmiş.
Yağmur sonrası toprağa dokunmak gibi
Tazelenmek sadece,
Gelecek günlerimiz için.
Davet
Ağaçların sessiz huzuru altında
Güneş belli belirsiz bulutların arasında.
Her zaman ki bakış açımla, duyduklarımla
Farklı yollarda o daveti bekliyordum.
Çok uzakta kimsesiz kalmış,
İstemsizce çiçek açmış ovaların
Seni görüp, duraksaması gibi.
Tekrar eden günlerimde
Kalbim boş duygularla yorulurken,
Ansızın gülümsemeni hatırlar gibi.
Gölge
Baktığım her köşede uzayıp kısalan gölgelerde
Her biri benden geçip giden saniyeleri görüyorum.
Yoldan habersizce geçen hiçbir adım
Onun bana doğru yürüyüşü gibi değildi.
Çocukların birbiri ardına koşuşturmasına daldım
Senin ardından gidip dokunamayışım gibi.
Ters giden rüzgar belli ki dokunmuş sana
Ürperiyor içim her esişinde.
Seni düşünürken yazmak,
Gülümseyişin sanki
Sıcak ve uzaklarda.
Sandalye
Kabullenmek zor olsa da tekrardan
Yaşamın gidişatına ters düşemez insan.
Bulmanın umutları çıkışı görmüşken
Aynı şarkının eşliğinde
Geriye dönmek bir ilkbahar akşamında.
Yalnız kendimi dinlediğim o masada
Tamamlamaya çalıştım mazinin eksikliğini.
Yine de farklı yolların uzunluğu
Yoruyordu kalbimi daha ilk bakışta.
İki sandalyenin karşılığında
Duyumsadığımız günün yaşanmışlığı
Başka yerlerden gelmemizi istemişti
O sorunun cevabında buluşmamız için.
" yazmak mı yaşamak mı ? hangisi daha mümkün ? "
Çiçek
Sokakların her dönüşünde
Karşıma çıkmasını istediklerimle yürüyorum.
Aklım kuruyor olmayacak sahneleri,
Yarım kalan her şey gibi.
Adımlarım bilinmeyen yollara ulaştığında
Geri dönmek kaçınılmaz artık.
Aynı rotayı farklı sahnelerle alırken
Olağanın dışında sanmıştım kendimi.
Meğer güneş batmakta
bulut uzaklaşmakta
rüzgar esmekteyken,
Elimde solmuş çiçeklerle
Ardından bakakalmışım hayatın.
Bahar
Baharın geldiği yeni günlerde
Mevsimler ağaçlarla yön bulduğunda.
Belki...
Belki, her şey güzel olur da
Hevesle ilk bakışları, kendi renksizlikleriyle,
Yağmurun damlalarıyla,
Yürüdüğümüz kaldırımların taşlarıyla,
Duyamadığın tüm notalarıyla,
Söylenemeyen duyguların tercümesiyle,
Fark edersin birden benliğimin parçalanmış halini.
An'ın içine kar taneleri düşerken
Kaybetmiştim, gözlerinde bulduğumu sandığımı
Geçen sonbaharda.
Uç
Her söylenen kelimeden uzakta olmak
Her sonu belli muhabbetten
Her anlaşmazlıktan.
Hepsinin üzerinde olmak,
Yine de söz söyleyememek
Sadece uçmak öylece.
Nereye göç ettiğini bilmeden
Sürünün daima gerisinde kalarak
Uygun olmamak ait olduğun yere.
Her şeyin üstünde
Gökyüzüne ait olmak
Maviliğe sığınmak
Uçmak öylece.
Söz
Sarı ışıkların boynumu büktüğü yollarda
Çimenlerin rehberliğinde yürüyorum belirsizce.
Ne geldiğim yerleri ne de önümü görüyor gözlerim,
Masmavi gökyüzünde kayboluyorum yine.
İki adım gibi yakın olduğumuz zamanlar
Bilinmez bir uzaklıkta.
Gittikçe yaklaştığım sonda
Durup akarsuyun akışını izlerken buluyorum kendimi,
Saatlerce.
Sanki sana verdiğim sözler,
Suyun üstünde taşınırken yavaşça
Elimi usulca uzatıp, tutacakmışım gibi.
Pencere
Aynı pencerenin önünde
Konuşmalar, sözler, kelimeler geçiyor aklımdan
Gürültülü, vurup kırarak umutları.
Düşüncelerin arasında gün ışığını arar gibi
Sallanıyor gücümün temelleri.
Aynı pencerenin önünde
Yol alanların ardından beklediğimi
Camın yansıması biliyor, söylemiyor.
Gitmesem artık
Her zaman ki halimle
Kendi çıkmaz yollarımdan.
Uzun zamanlar geçmişken
Senden uzak düşlerimin sonunda
Aşılmaz bir duvar gibi
Yükselmesen artık karşımda
Aynı pencerenin önünde.
Ezgi
Geçmişken akarsuyun huzurundan
Görüp göremediğim her köşede
Kendimden bir parça bırakmışım.
Artık yolunu kaybettiğim konuşmalarımda
Sözcüklerin boşluğunda gizlenmiş
Söylenememiş duyguları hissediyorum.
Şarkılar bittiğinde peşime takılıyor günlerimiz.
Yeni ezgilerde hayal oluyor yaşanmamış anılarımız.
Geçmişken kendimden her dokunaklı notada
Ellerim uzansalar da dokunamazlar
Aramızdaki yüksek duvarlara
Vazgeçemeden gözlerinden.
Güverte
Yıkılmış köprülerin ardından
Yol almayı hiç bırakmadığımız hayatta
Gemimizin kaptanı olmaktan çok uzağız.
Yön verecek rüzgarlardan anlamayan
Her ayrıntı işte kendimizi kaybederek
Güvertede bir ileri bir geri.
Sonsuzlukta görmeyi beklediğimiz
Benliğimize yön verecek olan pusula.
Zor fırtınalardan çıkmış,
Yenisini bekleyen sessizlik.
Çalışmıştı pusula mavinin en uzağında,
Karanlık bulutları gösteriyordu.
Güvertedeydik bir ileri bir geri.
Hayal
Yalnızlığım bir anda bitecek gibi
Kelimenin harfinde, sesin tınısında
Kitabın sayfasında, çayın son yudumunda.
Kurtulamadan geri gelecek gibi
Rüzgarın soğukluğunda, çamurun izinde
Damlanın mürekkebi sildiği anda.
Karşıma çıkacak gibi
Adım atmanın kolaylığında, gözlerin açılıp kapanmasında.
Kaybedecek gibi
Elimdeki balonun ipini bırakıp.
Hayallerin yükseğine çıkıp
Gerçek dünyaya çarpmak gibi.
Dolu
Gecenin ilerleyişiydi
Günlerin geçişini saniyelerde hissetmek.
Aklımın doluluğuna yolların boşluğu eşlikte.
Gözlerim uzakların ihtimalinde
Usulca bir mucize beklerdi.
Farklı yollardaydık.
Yorulsam gitmeye mecbur olduğumda
Dönüp arkana bakar mıydın?
Göremeyecek olsam da birlikte günlerimizi,
Biliyordum hep bunu.
Yönsüz
Durmuşum öylece
Bazı yolların sonunda, kimininse başında.
Hissetmeye yelteniyorum;
Bulutların sessiz gidişini,
Toprağın sabırlı bekleyişini,
Mevsimlerin geçişini,
Senden sonra kendi yönsüz halimi.
Kimse duymuyor sözlerimin çabasını.
Düşünüyorum öylece.
Ansızın bir gülümseme,
Yine yazıyorum umursamadan
Umut dolu.
Yetişmek
Kimse anlayamazdı bir türlü
Rahat olamamaktı nedense.
İç dünyamızın derinliklerini bilmiyorduk,
Nelerin çıkacağını bilmeden
Birisiyle beraber keşfetmeye başlamak...
Yerimizde saymaktı, durmak öylece.
Güneşin bulutların ardından çıkışı gibiydi
Halbuki zorlu patikalarda kendimizi bulmak.
Yine de o soğukta, yapayalnız durmak öylece.
Dalgaların hırçınlığını kaderimize benzetmek.
Sabahı kaçırmış olmanın hüznünde
Kendimize yetişebiliriz belki,
Duruyoruz öylece.
Dal
Bulmuştu insanlar düşüncelerinin benzerlerini
Yürümüşler büyük tutkuların ardından
Susmuştu içlerindeki yaşanmayan anılar
Tutunmuşlar ellerinin uzandığı ilk dala
Görmüşler ufku, fazlasını istemeden.
Birisi dalgaların sohbetini dinlerken
Diğeri göremiyordu, istemiyordu.
Alışmak zor gelecek tekrardan
Denizden uzakta, yakın olamadan.
Hissetmek gibi güzelliği
İstemek gibi ufkun ötesini
Umudunu kaybetmemek yine de ben gibi.
Günbatımı
23.02'de yazılmış olan şiirin o günde ve yazılan kağıtta kalmasını istediğim için birkaç bakış açısı vereceğim bu seferlik.
İp
Ansızın bir rüzgarla
Uçup gidecek gibiyim uzaklara
İplerim senin elinde.
Bırakırsan yönsüz yapraklar gibi
Gerçeklerin ortasına düşeceğim.
Hazır değilim.
Işıltı
Her duyduğum seste
Dönüp arkama bakmamdaydı
Sana dair beklentilerim.
Görememekti yine de
Kalan son umutlu ışıltıyı.
Kuyu
Engellerin önüme çıktığı hayatta
Az kişiyle yol alırken
Bana güç veren hislerim
Şarkıların eşliğinde umutlanıyor.
Ansızın durduğum anda
Tek isteğim sorgusuz sessizlik.
Yanımda olduğunu bilmek,
Sonunda aklımın düştüğü kuyuda
Bu defa yalnızlıktan korkmamak.
Hep aynı yerdeydi sonuçta
Farklı zamanlarda gördüğüm insanlar
Bana yakın, sana uzak.
Gökkuşağı
Gün ışığına hapsolmuş gökkuşağı gibi
Yağmur yağarken bensiz
Masmavi günlerde sensiz
Renksizdim, olanı yansıtan.
Farklı bir gündü;
Kapandı ışıklar, geldi rüzgarlar.
Yan yanaydık birden.
Renklerim seçiliyordu
Mavisinde sen, yeşilinde sen.
Sana hapsolmuşum meğer
Hayallerimdi yansıyanlar.
Düzen
Aklımın uzaklaştığı her noktaya
Kuruluyor düzen sessizce.
Bırakmıyor peşimizi,
Farkına varamadan içinde kalmışız yine.
Kurtarılmayı bekliyoruz;
Adım atmayı göze almadan.
Ellerimiz uzanıyor, dokunamadan.
Nefes veriyoruz, alamadan.
Tüketiyoruz iyilikleri.
Önemsemiyoruz kimseyi.
Biliyoruz kendimizi,
Aynaya bakmadan.
Deniz
Kendi karanlıklarımda
Aydınlıkların çıkmaz yollarının sonunda
Yine uzun bir yolu seçiyorum,
Geceden sabaha uzanan, her gün tekrarlanan.
Nefretle baktığım sahte yüzlerle
Küçük acılarla dünyaları yıkılanlarla.
Gözlerimizi açıyoruz
Penceremizde aynı güneş
Hislerimizde farklı yıldızlarla.
Sokakların karmaşasında sesler
Yoruyordu hepimizi.
Vazgeçemiyorduk birbirimizden.
İyi miydik, kötü müydük?
Hak ediyor muyduk;
Denizlerin dalgasını,
Irmakların akışını,
Yağmurun huzurunu,
Yolların bitişini?
Nota
Farklı yerlere gidişim her notada.
Kararsızlıkla kendime dönüşüm
Ormanda gece vakti yürüyüşüm
Anlamaya dair çabalarım
Gökyüzünde kayboluşum
Mevsimlere düşüşüm.
Günleri takipte;
Gözlerimin arayışı
Umutla bakışı
Cevapsız kalışım
Diğer notayı bekleyişim.
Sorgu
Yalnızlığın göz hapsinde
Zor kararların parmaklıkları arasında
Kendimi sorgulamayı bekliyorum
Gösterişten uzak
Rahat düşündüğüm yerde.
İlk kelimeyi söylemenin zorluğu
Hepimizin mutsuzluğuydu.
Yönümüzü gösterecek rüzgarı beklerken
Nereye gideceğimizi hala bilemeden
Kalabalıkların akışı içinde
Duramıyoruz bir türlü.
Nedeni belli,
Söylenmesi zor.
Özlem
Erken saatlerin kucağında
Kendini dinlerken anlıyorsun
Bizden öte herkesin yol aldığını.
Bozuk plak gibi takılı kalmışız.
Bulmayı umduğumuz umutlar ise
Samimiyetini yitirmiş birer gülümseme.
Mavinin huzurunu özlüyorsun
Geçici olsalar da dalgalardır dostun.
Yağmur her tarafa yağıyor olsa da
Hüznün damlaları çarpıyor yüzüme.
Karşılığında aldığım değer bu işte
Avucumda biriken birkaç özlem.
Başka
Merdivenin indiği yollarda
Gülümsemeyle karşılanmak gibi hayat dolu.
Saniyelik bakışların uzunluğunda özlemek seni.
Konuşurken gözlerinin başkasını araması
Senin için anlık, benim için boşluk.
Yaşamın sürüklediği tesadüfler
Artık hep olduğumuz gibi uzakta.
Düşünmediğim zamanlarda elini benden kaçırsan da
Aklımın içinde dahi
Yine sen gibi...
Ray
Rayların izlerini takip ederken
Durmuştu umutların yol alışı.
Beklerken o soğuk gecede
Durgunluğunda hissettiriyor yaşanmışlığı.
Adımlarken düşünüyorduk
İki rayın birleşmez gidişini.
İstasyonda beklentiler
Uzaklarda sessizlik.
Sensizliğimin treniydi;
Yeniden hareketlenen.
Uyanmışım.
İşaret
Boşlukların içinde olmak
Görememek yol aldığın yerleri
Çok düşünmek,çıkışı bulamamak.
Küçük ayrıntılarda kaybolmak
Büyük soru işaretleri koymak
Üç noktanın uzunluğunda durmak.
Söylenmesi gerekeni yitirmek
Hissedememek benliğini.
Aramak sokaklarda seni.
Hep aynı kavşağa çıkmak
Yine bilememek, nereye döneceğini.
Ayna
Yıldızların eşlik ettiği karanlık gecede
Benliğimde senin yansımaların.
Aynaya bakmaktan çekindiğim gibi
Ruhuma işlemiş gerçeklerden kaçıyorum.
Yollarda hissediyorum sürüklendiğimi,
Bilinmeyen rotalarda, ıssız şehirlerde.
Ürküyorum kendi uçurumlarımdan
Tutunmuyorum da artık
Yansımalarmış, aramızdaki sahte engeller.
Kırıyorum aynayı.
Yan yanayız.
İlk bakışım gibi
Kaçırıyorum gözlerimi,
İstemeden...
Galata
İlk çıkışım gibi Galata'ya;
Gürültülü tarihin sakin tanığı.
Merdivenlerinde durdurmak İstanbulu,
Beklenmedik tehlikenin seni bulacağı
Huzursuz, çekici an'ın ev sahibi.
Yazında yürümek rahatça,
Boğazın akışına kapıldığım ilk an gibi.
Kaçırılmış fırsatların, yeni yolların
Zor kararların ilk adımı gibi.
Doğru yerde olamamak bir türlü.
Nereye gitsen de
Kalbimin her defasında
Senin için atışı gibi.
Değer
Nefretin kısa hüzünleriyle
Uzaklaşmanı, uzakları merakta.
Arasında kaldığın keskin çizgileri
Kaldıramaz ki yaşam cevheri.
Bastığın tuzaklar,
Doğru sözcükler içinde
Sahte duygularla kurduğun tüm gereksiz cümleler
Anlatıyorlar artık
Vermediğin değerin altyazısında.
Akşam
Kalbimin hızlandığı, hayatın yavaşladığı
Seni düşündüğüm içten anılar aklımda
Gece vakti, yine.
Beklenen hikayenin sonunu
İkimizde biliyoruz artık;
Uzun günler arasında anlık birkaç birliktelik.
Katıksız duyguların yerini,
Yaşamın gerçeklerinin alacağı o akşam
Aklımın takıldığı uzaklık,
Sana doğru atabileceğim iki adım.
Tek bir soru...
Sarılıyoruz,
İlk ve son defa.
Sessizlikte tercümanım düşünceler;
Nedir biliyorsan,
Bu hemhalin anlamını
Mahrum bırakma artık beni,
Bizden.
Duman
Zorla tutulmuş dumanın
Damla damla aktığı kalemin ucunda olsam
Yine, ilk kelimem sen olurdun
Sevgili.
Güneş
Kalıcı gecenin sonunu bekler gibi
Hiç olmaman gereken yerde, yaklaşıp "Merhaba" diyeceğin an
Eksik bir hayaldi sadece.
Rüzgarın taşıdığı fısıltıları duyar gibi
Sesini hatırlamaya çalıştı aklım
Seni son gördüğüm yerde
Sözlerinin batırdığı güneşin, geceme doğmasını bekliyorum.
Hala.
Renk
Siyahlar içinde mavinin ziyanında
Soğuk gecenin en karanlığında
Sessizlikle yürüyorum
Kar yağarken yağmuru özlüyor insan
Beyazlar içinde kendimin ziyanındayım
Kıştan geçmeyi beklerken
Ansızın döküldü baharını bekleyen tüm renkler
Varlık içinde yok olmak üzereyim.
Bakış
Kararsız yürüyüşlerin sonunda
Gizlenmiş aynada yalnızlığımı,
Geçen yıllarda arıyorum sevinçlerimi.
Eski fotoğraflara dalmışım
Gerçek hayattan uzakta
Doğru zamanda yanlış bakış açısıyla çekilmiş anlarda
Kendimi görüyorum,
Yitirilmiş duyguları
Kaçırılmış fırsatları.
ve sonunda doğru bakış açısında
Seni görüyorum,
Yanlış zamandayız.
Gurur
Sarı ışığın samimiyetinde
Akarsuyun eşlik ettiği yollarda
Sakinliği arıyorken
Bitti her şey, ansızın.
Düşünceler ortadaydı
Olabilecekler özlemle bekliyor
İzin vermiyor insan
Gururu gösteriyordu yönünü
Akıntıya ters olsa da
Görmüyordu kimse
Aydınlık içinde
Kendinden başkasını.
Saniye
Dönüyorum plaklar gibi
Yaşamın hızına yetişemiyorum yine de
Yavaş mı hızlı mı olacaktı
Kendime döndüğüm şarkının son notası?
Tekrar hissedebilecek miydim sanki
Seni ilk gördüğüm zaman ki huzuru?
Kurtulabilecek miydim ölümün yaklaştığı
Her saniyenin gürültüsünden?
Yavaş mı hızlı mı olacaktı
Son notaya doyamayıp
Tekrar senin için dönüşüm?
İki
Olasılıkların arasından geçiyorum
Gülünç durumların yanından.
İçten hüznün derinliğinde
Çayın sıcaklığında
Bittiğinde sönen güneş gibi
Umutla günün dönmesini bekliyorlar.
Gelen yeni saatler ise
Hiçbir şeyi değiştirmemiş.
Hala kendime soruyorum
Bir mi iki mi ?
Ufuk
İnsanın beklediği mühim şey
Uğruna çabalamayacak
Boynunu büküp, bakılmayan.
Gözlerin ufku görmediği yerde
Beklentiler birbirlerinden uzaklaşırken
Rüya gibi
Hatırlamaya yeltenirken unutmuşum
Yaşamayı.
Zaman
Hayatın önümüze koyduğu sahte uğraşların arasında
Yürüseydik sokakta
İki ayrı yol
Aynı yere çıksaydı
Etrafa boş bakışlarımız buluştuğunda
Küçük bir tesadüf de bulmuş olsaydık
Kalplerimizin eksikliğini.
Umutla doldu birden gözlerimiz
Durmuştu zaman
İkimiz için,
Aynı anda.
Dur
Boş hissiyatların anlık sevinçleri gibi
Yürüdükçe durmak,
Durduğumda adım atmak zorlaşıyor.
Farklı olanı duyma isteğinde
Karmaşık cümleler içinde
Aynı kelimeleri diziyor şu hayat.
Sıra sıra gelen duruşlarım da
Rol yapmaya zorluyor şu hayat.
Duymak istenmeyeni bekletmiyor,
Kendisi oynarken baş rolde
Figüranlara bağırıyor
Gülerek,
"Durmayın!"
Bazı olayların, günlerin sonrasında.
Yukarı
Tüm çabalarımın sonunda
Senin aklında küçük bir an kadarım
Bana karşı her meraksızlığında
Zorlukların mavisini hayal ediyorum.
Koyulaşıyor yine de
Sana yakın hissettiğim sensiz zamanlarım.
Kar beyazlığıyla kaplanmış yeryüzünden
Biraz yükselmiştim;
Yukarılarda olmak,
Sensiz olmak gibi öksüz
Yaşamak zorunda olmamız kadar gerçek.
Karşı
Görüyorum uzaktan,
Beni fark etmenden korkuyorum.
Bakışlarına karşı koyamazdım hiç.
Hep beklediğim küçük düşünceler
Sessizlikte bağırıyorlar sanki.
Her defasında zorla bulduğum yolun
Belirsiz kıvrımlarında
Yorulduğumu hissediyorum.
Ansızın tutsan elimi,
Sönen umudumun kıvılcımlarıyla
Isınsak tekrar,
ve kalsak
Öylece.
Eski
Eski zamanlardan
Mavilerin günündeyim.
Hayatın kaydettiği tüm o sesler,
Hoş anıların yansıması bugün.
Kuşların kanat çırpışlarını duyacak kadar iyimser,
Yaprağı yere düşmeden yakalayacak kadar şefkatli,
Bir başka mavi bugün yürüyüşler.
Yaşanmış yılların geri gelişi gibi umut dolu,
Yılların hızla geçişi gibi acımasız.
Yine de mavice gülüyor o yaşlı gözler,
Bir başka mavi bugün bakışlar.
Elveda vakti gibi ayrı
Merhaba kadar yakın
Bir başka maviydi,
Eski günler.
Yeşil
Sessiz, durgun akan ırmağın
Sürüklediği sarı yapraklar gibiyim.
Düşünmekten solmuş,
Yol almakta.
Engelleri aşıyorum birer birer
Derinlerde seninle karşılaşmaktan korkuyorum.
Sadece geleceğe bakıyorum.
Yanıma alıyorum;
Bu yolun kaybettirdiklerini,
Gururumu.
Yeşilin kıyısından çıkıyor yönler
Ufku görüyorum sonunda.
Gidebileceğim onca akıntı varken
Hep imkansızlığa,
Sana, kapılıyorum.
Dalgalar bekle diyorlar
Fırtına çıkmak üzere, bekle.
Yapamıyorum.
Beni içine çekiyordu girdap.
Derinlere çekiliyorum.
Korkuyorum.
Seni görüyorum.
Dalımdayım, ilk gün ki gibi.
Düşüyorum yere
Ansızın,
Yemyeşil.
Siyah
Yola yeni çıkmış bir trendeyim.
Önce akıp giden ağaçları görüyorum
Hepsinden birer merhaba kapıyorum
Son durakta beni karşılayacak olana,
Fark etmeden beyaz bir rüyaya düşüyorum;
En kirlisi beyaz
Sonu olmayan bulut.
Uyandım,
Siyaha bakıyorum
İlk bakışım gibi
Yıldızların sarıldığı o kadim dost,
Duruyorlar öyle
Az önce olmadıkları yerde.
Yolda olmanın ortası;
Ne uzak ne yakındadır,
Kendini görürsün ve seninle yol alanları.
Farklı umutlara adanmış
Sona yaklaşmanın heyecan verdiği ruhlar.
Ev sahipliği yapmaktaydı vadi,
Hızla geçen hayat anına,
Sabah ne kadar da sabırsız.
Yavaşladı tren,
İlk defa.
Görüyorum,
Bir merhabayı dahi
Çok uzaklardan bekleyen ağaçları.
Mutlu oldular.
Son durak diyordu sesler.
Baktılar.
Her umut kendi yolunu bulmuştu.
Yürüdüler.
Hiç durmaksızın.
Göz
O simsiyah gecenin,
Güneşi kendini göstermekte.
Herkesin beklediği karşılıksız merhamet
Güvenle sarmaya başladı her birimizi.
Sessiz bir anlatışı vardı,
Dinlemekle geçmiyordu.
İlk kar tanesinin düşüşü kadar narin,
Yan yana duran kar taneleri kadar mutlu;
Gürültülü bir suskunluğu vardı.
Kelimeler gereksizken,
Gözlerden okunuyordu
Her şey.
Gri
Gri gökyüzün yansımaları arasında
Sadece senin yaptıklarını görüyor gözlerim
Bana doğru gelme ihtimaline sarılıyorum
Kabul ediyorum,
Sabırsız döngünün içindeyim artık.
Her başka yöne gidişin,
Sanki seni son görüşüm.
Zaman soyutlanıyor birden
Konuşuyor içimde ki sessiz düşünceler
Belki diyorlar,
Belki döner sonunda.
Bekleyişim zararlı ruhuma
Biliyorum.
Her
Üzgün bir yağmurun
Son damlaları arasında
Evinden çok uzakta uçmakta kelebeğin
O hissiz çırpınışlarında saklı
Israrla sana gelişim,
İçinden çıkamadığım
Eksik döngünün her tekrarında
Sana esiyor bu rüzgarlar,
Her "Hayır!" deyişin daha da derinleştiriyor
Yaralı ruh halimi,
Oysa ki
Seni ben en derinlere sakladım,
Bilmiyorsun.
Savunma
Her insanın kendine yarattığı
Hayatın yüküne karşı kullandığı
O zayıf kalkan,
Bugünlerde hiç olmadığı kadar hüzünlü ve kırılgan
Renkleri hiç olmadığı kadar soluk.
Zaman eskisi kadar yavaş değildi elbette
Şaşırmıyordu bu haline,
Sonu yaklaşan bir rüyada gibiydi
Her şeye rağmen;
Antik çağ savaşçısının tutunduğu tek umuttan fazlasıydı
Böyle olmalıydı.
Karamsarlık tüm bıçaklarını bilemiş haldeyken
İnsanlığı yalnız bırakamazdı
Tüm karmaşaya karşı oradaydı,
Savunmasızdı,
Korkuyordu.
Loş
Loş ışığın kırılganlığında
Kendimi sana kaptırmak üzereyim
Korkuyorum,
Amansızca akıp giden bu tufana tutulmaktan.
Sadece ikimiz kalacaksak
Kızılca kıyamet sonrası
Her adımı yeniden atacaksak eğer
İlk kahvemin falına sen bak istiyorum.
Yanımda olacaksan artık
Bir daha şu ikileme düşmek istemiyorum
Gidecek misin yoksa kalacak mısın ?
Aşk
Mavinin en derin noktasındaki sakinliği
Bana baktığın o ilk anda hissetmiştim
Hayatımdaki tüm boşluğun
Yanımda olduğunu bilmezken
Tebessümünle dindirdin tüm o fırtınaları
Tek kelimeyi gerekli görmezken
Ne dersem derdimi anlatamayacak durumdayım
Her zaman geçtiğim o sokaktan
Sırf sen geçiyorsun diye korkar oldum
Ben senin eşsizliğine kapılmışım
Nereye, nereden gideceğimi şaşırıyorum
Belki de tek olduğunu bilmeden
Sen ellerimin arasından kayıp giderken
Sana aşığım demekten korkmuştum
Artık çoktan gelip geçtiğin o yerlerde
Sana "bir daha gitme" demeyi bekliyorum
O zor nisan akşamından sonra
Hala o sabaha uyanmayı diliyorum
Anla artık
Aşığım sana.
Hayatın akışından kurtulup tekrar buraya gelebildim sonunda efenim,kusura bakmayınız.
Arka planda
Rüya
Tereddütlerin olmadığı bir şehirde
Güneş yüzünü göstermeye başlarken
Uyandım,
Yatakta kalmak istemedim
Kalktım.
Gökyüzü kasvetli ve üzgün
Sokaklar inadına neşeli
Her kim birisini görse
Beklemeden "Günaydın" diyor
Cevap veriyor kimse "size de, iyi günler"
Sebepsizce bir tebessüm hakim
Bütün camların yansımalarında,
Bitmesin istiyorum yürüyüşüm
Ama geldim işte,
Bir alarm sesi
Gözlerim aralandı
Yataktan kalkmak istemedim.
Bi
Tüm bu koşuşturmanın biteceği
Herkesin gideceği yere vardığı,
O kısa an kadar huzurluydu
Yanımda olduğunu bilmek,
Anlamsızca uzayıp giden muhabbetlerin sonu gibiydi
Her saçma döngünün içinden beni çekip çıkarışın,
Islanacağımı bile bile
Yağmurda boş boş dolaşmakla geçiyordu ancak
Sana olan susuzluğum,
Son yağmur damlası yeryüzüyle buluştuğunda
Sen bihaber, ben biçare
Bulutları bekleyeceğim yine
Benden aldığın umutlarımı
Geri versinler diye.
His
Her insanın bir şekilde geldiği
Dünyada akan zamanın son saniyesinde
İnsanlara bakıyorum
Oldukları yerden memnun gibiler
"Daha mutlu olabilirlerdi" diye üzülmek niye?
Bazen mutlu olmak, rol yapmaktan daha zordur.
Daha fazlası için başkasını küçümsemek niye?
Belki de onlar için istediğin,
Senin sessiz çığlıklarındır.
Kim bilir, "Herkes mutlu olmalı" demek
Kimse üzülmesin diye uğraşmaktan daha kolaydır.
Her varlık düşüyor bu yanılgıya
Bunca yanlış yön arasından geçerek, doğru yere çıkmak
Şanslı olmak değil,
Hissetmektir.
