Arka planda
#50
Akşam güneşinin düştüğü her yüzeyden, gerçekleşmemiş bir gülümseyiş ve sahipsiz duran bir hüzün yansıyor. Sallantıyla devam eden nefeslerimizin seyrinde her ikisinden de kaçınıyoruz. Dayanamazken yan yana dahi durmaya, her birimiz sokaklarda bir sağa bir sola dönerek neyin peşinde olabiliriz ki?Uzaklaşırken gölgelerimiz birbirinden ışıksız bir dünyanın belki de tek çözüm olacağını düşünemiyoruz. Karanlığa tedirginlikle uyum sağlamaya çalışırken umuyorum gözlerimizdeki aydınlığın devrinden korkmadan ve bunu yok saymadan yaşamaya başlayabiliriz, hep birlikte; ışıklar dünyasının bize verebildikleri ortadayken ve bir kere olsun yanılmayı göze alarak.
