Arka planda
#Felsefe Notları - 2
"Melankolikler, her zaman bilinçli olarak ayırdına varamasalar bile, insanların benliğininde "siyasal bir ürün olduğunu ve yanlış bir hayatın doğru yaşanamayacağını", bizzat kendi öz-benliklerinde sezinlerler. Bunun acısını, utancını ve ruhsal gerilimini duyumsarlar.
İnsanın kendi kişisel yazgısını gene kendisinin belirleme istemi... Melankolik kişiliklerde sorun genellikle bu temel noktada yoğunlaşmaktadır. Karşılığını yaşam pahasına ödemek koşuluyla da olsa, melankolik insan, kendi yaşamına kendisinin bir anlam verebilmesini istemekte, çok kez bunu başaramadığı için de, her bir şeyden vazgeçip, kuşku, düşkırıklığı ve hüzünle, kendi içine çekilmektedir. Bu bağlamda, melankoli, sıradan bir varoluşa karşı, bireysel ve tek kişilik de olsa, vazgeçen, geri-çekilen, yadsıyan -Sokrates ve Antigone örneklerinde olduğu gibi, kendisini karşı olduğu insanlara/kurumlara-dolaylı ve dolaysız- öldürten, ya da sıklıkla intihar eden- anlamlı bir başkaldırı olarak da düşünülebilir."
Serol Teber - Melankoli
