#40

Arka planda

#40

Öğleden sonra, bazı şeyleri daha açık görmeni sağlayan gün ışığının altında kaleminle yan yana olmak, bu güzel havada iyi hissettiriyor sana kendini. Yıllar sonrasında bu harfleri okurken, biliyorum ân'a dönmek isteyeceksin; mümkün değil. Nedense farkındalığın genişliyor; arkadaşların olmuş bu ağaçların yanından, sokaklarına, yollarına, şehrine, gökyüzüne, görünen dağların ardına, güneşin peşine, akşamın gelişine, dünün gidişine, bugüne sıkıştırılmış insanlığa, onlara her defasında dahil oluşuna, aşiyana, vapurların iskeleye yaklaşmasına, dalgaların yorucu yansımalarına, kaldırıma çökmüş iki çocuğun yan yana sohbetine, sokak köpeğinin seni görüp yakınlaşıp uzaklaşmasına...
ve böyle kelimeleri alıp yanına eşliğinde yaşayabilirsin fakat bu defa etkilerinde anlamlarını öğreneceksin.

#39

Arka planda 

#39

Gözlerini açıyorsun, deniz yüzeyinde onlarca hareketsiz duran bedenler arasında. Etrafı görebilmek için uğraşıyorsun; birini tutup sarsıyor, birisine bağırıyor, kimisine dokunmadan geçiyorsun. Gökyüzü bulutlarla kaplı mavi-gri, suların derinliği karanlık-ilgi çekici. Nefeslerini tazeliyorsun, bilinmez durgunluğa dalmadan önce. Çaresiz hareketleniyorsun, metrelerce gidip gidemeyeceğini bilemeden. İlerledikçe senden uzakta yaşayanları, derinlere inenleri, inmeyi çalışanları görüyorsun. Fark ediyorsun; nefesinin azalmadığını, yalnız olamayacağını ve bu seyrin hiç sonlanmayacağını.