Yok
Aşağıda kopan fırtınalardan habersiz
Bulutların üstünde olmak gibiydi
Seni düşünmek.
Hayatımın tüm parçaları gibi
Bir arada hissetmek kadar huzur vericiydi
Ellerimizin birleştiği o an.
Yolunu kaybetmiş gezginin
Geceyi geçirecek sıcak bir şömine başı bulması gibiydi
Bitmek bilmeyen sürüklenmenin sonunda sana ulaşmak.
Sokak çalgıcısının kırılmış enstrümanına hüzünlü bakışında saklıydı
Seninle yapabileceklerimizi düşündüğümde hissettiklerim.
Başımı her defasında merakla çevirdiğim o sokakta
Seni görebilme ihtimalim kadardık seninle,
Her seferinde kapıldığım işte bu imkansızlık
Gerçekliğim olmuş, haberim yok.
Oysa
Issız bir koyda
Elimde sıcak bir çayın eksikliği gibi
Senin yokluğun,
Seninle tam, sensiz hiç.
Buraya nasıl geldim,
Yanımda olur muydun?
Sarp yamaçlara karşı durur muydun?
Bilmiyorum.
Oysa ben zirveyi düşlüyorum
Yeterince yükselebilirsem,
Ne kadar uzak olursak olalım
Seni göreceğim,
Biliyorum.
Kar
Hayatın kaçıp giden anlarından ibaret
İnsanoğlunun tüm kızgınlıkları
Sadece bakıp, duramamaktan ibaret
Baştan sona bu karmaşa,
Anı yaşamak yerine öldürmekten ibaret
Eli kanlı dünya neslinin yapabildiği.
Her şeye rağmen doğa bu kirli sokakları
Bir tek umut için yeniden hazırlıyor,
Bütün yağmur damlaları kararsızlıkla savrulurken
Nereye düşeceğini bilen bir kar tanesi
Kaplayacak tüm beyazlığıyla bu karanlık düşünceleri.
Ama
Gecenin kararttığı umutlarım
Sabahın ilk ışıklarına hiç bu kadar muhtaç olmamıştı
Gündüz vakti huzurla geçtiğim o yerden
Tekrar geçiyorum, bu sefer korkuyla
Değişen ne var diye düşünüyorum
Bu yersiz korkunun sebebi
Sessizlik mi yoksa sensizlik mi ?
Belki de ölüm,
her an dan daha fazla yanındadır insanın
o alacakaranlığın ortasında
Ama bilinmez ki
İnsanlar kül gibi savrulurken
Etraftaki ağaçlar heybetle dünyayı izleyecekler
Önceden olduğu, olmaya devam edeceği gibi
Bu gerçekliktir ki insanı korkutan
Yaşamının kaçınılmaz sonuna yol alırken
Bir ağaç kadar sağlam duramayışı.
Bazen
Bir gün daha geçti öylece
İçi boş beklentilerin arasında
Okyanusun derinliğinde gün ışığını ararcasına
Yarına yelken açmışken
Hala nereye yol aldığımı bilmeden
Beklentilerin içini umutla dolduruyorum
Biliyorum, yeni güne uyandığımda
Yine boş gözükecekler onlar bana
Olsun, tek bakışınla alevlenir bütün umutlarım,
Bazen kırmızı, bazen mavi, bazen siyahtı
Sana dair hislerim
ama ben yeşili en çok seninle sevdim.
Arka planda
Geç
Asırlardır yeryüzünü usulca izleyen ağacın gölgesinde
Oturmuşum, son hazırlığımı yapar gibiyim
Etrafımda insanlar konuşuyor, gülüyor
Siliniyorlar, her gelen nesil gibi
Her giden bir defa bakabiliyor aynaya
Ağır geliyor omuzlarına bu gerçeklik ve son.
Umutlarını, azimlerini yeniden görmek istediklerim olmuştu
Yetişebilirdim,
Bekledim.
Çocukların neşesinin ölüm feryatlarına dönüşünü izledim
ve sonra yeni bir nesil daha geldi
Aynı akarsuyun üzerinden neşeyle atladılar
Onlara gelecekten bahsedebilirdim
Bekledim,
Onca insanı kurtarabilirdim
ama ben asırlardır senin geçişini bekliyorum
Bilmiyorsun.
İşte
Rüzgarlı bir akşamüstü
Yine düştüm yollara
Kendimi arıyorum,
Her sokak köşesinde
Yerden hatıralarımı topluyorum
işte elimde ilk aşkın kırıntıları,
Devam ediyorum hayretle
Yağmur başlıyor hafiften
Hava kararmakta, yine bir köşebaşı
Yerde, sen yanımdayken kendime duyduğum öz güvenim
Öylece bırakıp, oturuyorum bir ağacın altına
Bir yıldırımı beklercesine
Bu benim son imtihanım mı ?
Bilmiyorum.
Arka planda
Aynı
Başka bir dünya düşün ki
Ayak basılmamış tek bir yeri dahi kalmamış olsun
Her yeri ezilmiş, hor görülmüş
Kirli bir dünya,
Aynı bugün gibi yürüyor insanlar
Farklı şeyler düşünüp
Aynı sabaha uyanıyorlar
Yine kuşlar ötüyor, köpekler geziniyor
Yürüyor insanlar
Mutlaka gidilmiş bir yere doğru
Şaşırıyorsun önce,
Zaten yapılmış olana duyulan meraka
Dönüyor insanlar
Aynı izlerin üzerinden tekrar geçerek
Farklı şeyler giyinmiş
Aynı akşama doğru,
Yine de takip ediyorlar o belirgin kalıntıları
Adım atılmayı unutulmuş tek bir toprak parçası için
Bulamayacaklar
Yine de arıyorlar,
Bu kirli dünyanın artık
Yeni bir sabaha ihtiyacı var.
Neden
Anlamsızın peşinden gitmek midir
Bu adımlarımızın nedeni,
Her yağmur damlasının sesini ayırt etme hevesi midir
Bu kulaklarımızın dikkati,
Normalin akışında farklı olanı görememek midir
Bu gözlerimizin çaresizliği,
Bembeyaz bir sabaha uyanma isteği midir
Bu dünyanın renksizliği,
Yarın sana rastlama ihtimali midir
Bu umursamaz bekleyişimin nedeni ?
Hep
Yere düşen ağacın üzerindeki karınca misali
Ne yöne gitsem, düşüyorum sana
Önce sakin olmaya çalışıyorum
Burası mıydı, yıllarca akıp giden düşlerimdeki çıkmaz sokak?
Yine de korka korka sapıyorum o sokağa
Her zaman olduğum gibi oradayım
Tek başına, düşünceli, şaşırmamış
Anımsamaya çalışıyorum son gidişini
İnsanlar geçiyor, tramvay ve bisikletli çocuk
ama sen yoksun,
Yine...
Sonra
Yürüyorum, gideceğim yeri biliyor gibiyim
Seni orada bulacağımı umuyorum
Geçtiğim yollarda keşfetmek istiyorum
Beni sana getiren ne varsa
Hepsiyle ayrı ayrı konuşup, teşekkür etmek istiyorum
Her adımda sana yaklaştığımı biliyorum
Belki de bu yüzden yavaş atıyorum adımlarımı
Her attığım adımda kafamı kaldırıp bakıyorum
Önce izlerime, sonra gözlerine
Her sana değen bakışım güç veriyor bana ve yalnızlığıma
Bir gün seninle olmaya yetecek mi gücüm, bilmiyorum.
Arka planda
Soğuk
Duvarlar görüyorum
aşılması kolay,kırılması zor
yaklaştıkça uzaklaşan.
İnsanlar görüyorum
yalnız fakat ürkek
sönmekte alev kadar hassas
duvarlar gibi soğuk.
Kalabalık görüyorum
aynı yöne gidenler kadar suskun
farklı bir yöne gidebileceklermişcesine kibirli.
Şehirler görüyorum
içinde kalabalıklar
ortasında insanlar
etrafında duvarlar.
An
Sıradanlığın ortasında, kaçınılmazın doruğunda
Seni arıyor gözlerim belli belirsiz
Çok gülen, az memnun düşüncelerimde
Eksikliğini yegane hissettiğimdir,
O ansızın bakışın.
Son
Aramızda bir uçurum var
beni orada bekliyor musun
bilmiyorum ama atlamam gerek
Düşerken her saniyede
film misali seni izlemem gerek
Son bulutun içinden geçerken
senin narin yüzünü, onlara anlatmam gerek
Nihayet yeryüzü ısrarla beklerken beni
kuş misali sana kanat çırpmam gerek
Ama o anda zaman,
seni ilk gördüğüm an kadar kısa
son gördüğüm an kadar gereksiz.
Bu blogu sadece içimden geçenleri yazmak , burada ne yapmak için bulunduğumu anlamak ve bi nevi tecrübe,günlük karışımı sayfa olarak kullanıcam.Herkese simdiden bu oyunda başarılar...
10.12.16 dan yazarak; sanırım 3 yıl kadar önce blog yazmaya sarmıştım o zaman açmış olmalıyım.Aklıma yeniden gelen bu düşünceyi şiir üzerine yoğunlaştıracağım,ne demişim efenim bu oyunda başarılar ^^.
