Karşı
Görüyorum uzaktan,
Beni fark etmenden korkuyorum.
Bakışlarına karşı koyamazdım hiç.
Hep beklediğim küçük düşünceler
Sessizlikte bağırıyorlar sanki.
Her defasında zorla bulduğum yolun
Belirsiz kıvrımlarında
Yorulduğumu hissediyorum.
Ansızın tutsan elimi,
Sönen umudumun kıvılcımlarıyla
Isınsak tekrar,
ve kalsak
Öylece.
Eski
Eski zamanlardan
Mavilerin günündeyim.
Hayatın kaydettiği tüm o sesler,
Hoş anıların yansıması bugün.
Kuşların kanat çırpışlarını duyacak kadar iyimser,
Yaprağı yere düşmeden yakalayacak kadar şefkatli,
Bir başka mavi bugün yürüyüşler.
Yaşanmış yılların geri gelişi gibi umut dolu,
Yılların hızla geçişi gibi acımasız.
Yine de mavice gülüyor o yaşlı gözler,
Bir başka mavi bugün bakışlar.
Elveda vakti gibi ayrı
Merhaba kadar yakın
Bir başka maviydi,
Eski günler.
Yeşil
Sessiz, durgun akan ırmağın
Sürüklediği sarı yapraklar gibiyim.
Düşünmekten solmuş,
Yol almakta.
Engelleri aşıyorum birer birer
Derinlerde seninle karşılaşmaktan korkuyorum.
Sadece geleceğe bakıyorum.
Yanıma alıyorum;
Bu yolun kaybettirdiklerini,
Gururumu.
Yeşilin kıyısından çıkıyor yönler
Ufku görüyorum sonunda.
Gidebileceğim onca akıntı varken
Hep imkansızlığa,
Sana, kapılıyorum.
Dalgalar bekle diyorlar
Fırtına çıkmak üzere, bekle.
Yapamıyorum.
Beni içine çekiyordu girdap.
Derinlere çekiliyorum.
Korkuyorum.
Seni görüyorum.
Dalımdayım, ilk gün ki gibi.
Düşüyorum yere
Ansızın,
Yemyeşil.
Siyah
Yola yeni çıkmış bir trendeyim.
Önce akıp giden ağaçları görüyorum
Hepsinden birer merhaba kapıyorum
Son durakta beni karşılayacak olana,
Fark etmeden beyaz bir rüyaya düşüyorum;
En kirlisi beyaz
Sonu olmayan bulut.
Uyandım,
Siyaha bakıyorum
İlk bakışım gibi
Yıldızların sarıldığı o kadim dost,
Duruyorlar öyle
Az önce olmadıkları yerde.
Yolda olmanın ortası;
Ne uzak ne yakındadır,
Kendini görürsün ve seninle yol alanları.
Farklı umutlara adanmış
Sona yaklaşmanın heyecan verdiği ruhlar.
Ev sahipliği yapmaktaydı vadi,
Hızla geçen hayat anına,
Sabah ne kadar da sabırsız.
Yavaşladı tren,
İlk defa.
Görüyorum,
Bir merhabayı dahi
Çok uzaklardan bekleyen ağaçları.
Mutlu oldular.
Son durak diyordu sesler.
Baktılar.
Her umut kendi yolunu bulmuştu.
Yürüdüler.
Hiç durmaksızın.
