15.12.21

#87

Arka planda 

#87

Çiçekleri Umudumuzun 

 

Çok olun, çocuklar, çok olun,
yüzlerce olun, binlerce olun, onbinlerce.
Daha çok olun, daha çok olun,
yapraklar kadar, balıklar kadar çok olun.
 
Bu dünya ne tek tek yaşamakta,
bu dünya ne rakının, ne şarabın içinde,
bu dünya ne parada, ne pulda,
ne kalleşlikte, ne zulümde.
Bu dünya aşkın içinde, alın terinde.
 
Çok olun, çocuklar, çok olun,
el ele verin, çocuklar, el ele,
yaşayın dünyayı doya doya,
açın kapıları, camları güneşe,
ne yeise kapılın, ne korkuya,
çok olun, çocuklar, çok olun,
el ele verin, çocuklar, el ele.
 
Mutlu olmak varken bu dünyada
geceler geldi kapımıza dayandı kapımıza,
olduk acımızla sarmaş dolaş,
bekledik düşümüzle koyun koyuna.
 
Çok olun, çocuklar, çok olun,
yapraklar kadar, balıklar kadar çok olun,
el ele verin, çocuklar, el ele,
bütün gündüzler sizin olsun,
yaşayın dünyayı doya doya.
 
Çocuklar, çiçekleri umudumuzun.
 
                                             A. Kadir
 
 

4.12.21

#86

 Arka planda

#86

Son sayfamızda bugün; serin hafif rüzgarıyla güvercinler, sonbaharın ıssız gelişi ağır ağır yaklaşırken; sessizlikle hislerimizi yükseltiyorlar, bizi kendimize getiren dönüşleriyle etrafımızda. Kim bilir nelerle yıpranmış, parçalanmakta hatıralarımız yerlerinden kıpırdamak istemiyor; dokunuyor bilmeden ve un ufak ediliyoruz kendi ellerimizce. Oysa mecburuz mevsimlerce dökülmeye, çıplaklığa, çiçeklenirken yeniden kandırmaya zamanın esiri benliğimizi. Biliyorum; kelimeler hislerinde bulurken her kalpteki yerlerini, birden hazırlıksız yakalanacağız; evrenin senaryosunda gülümseyen hiçliğimize.