#44
Bir tiyatroya hazırlanan bembeyaz mavi Bodrum'da nisan ayında bulunuyorsan, bu güzel sahil kentinin güzellikleri bir anda yanında oluveriyor. Başka insanların, farklı olmayan yorumlarıyla öylece yürüyorsun, yürüyorsun; acımasızca geçip gitmek için her birinin yanından. Dünyanın bir parçasının üstünde, gökyüzünün bir parçasının altında, düşüncelerimin yönlerinde her nefesimle ilerlemekteyim. Uzak yerlerde olsam da parlağında tanıdık bir yıldız bakışlarıyla yanımda duruyor, ona güveniyorum tüm yeryüzü adına. Gördüğüm bir ân, dokunabildiğim Egenin bir dalgası, hissettiğim bir zamansızlık, duyumsadığım bir mekansızlık, söylediğim ama duyanı olmayan bir garip gülümseten sözler; insanların bu denli çok ve o kadar nadir oluşlarının karşısında yetmeye çalışıyorlardı işte...
#43
Bunları sana anlatamam; uzakta görünen dağın tepesinde bir başına yürüyor olmayı istemeyi, bu yollarda yıllarca savrulup durmayı, kuşların beraberce uçuşlarında günü nasıl gördüklerini düşlemeyi, sana yabancı olanların herhangi birinin evinde ıssız duran odanın kapısını açmayı istemeyi, bir nedenle bekleyişimde kötü günler gelmemişken daha durmadan ilerleyişi, adımların uğramamış olduğu bahçede açmış çiçeklerin gökyüzülerine dokunabileceğimi, kelimelerim birbiri ardına yazılırken gözlerinin karşısında yine suskun durabilmeyi isteyeceğimi.
