#38
Bir asrın ötesinde, unutulmuş ağaçlardan uzak olamayan yaprağın ta
kendisi sensin. Tahminlerinin varamayacağı o noktada; bugünden, geçen
günlerinden kalbinde taşıdığın yükleri kaldıramamış, kendini rüzgarın
sallayışına bırakmış olacaksın. Yine mevsimler değişecek, bu defa
baharın gelişi ilk defa somut anlamıyla gerçekleşecek fakat sen yine
aldanmış olacaksın etrafın renklerine.
#37
Suyun akışı içinde bir taş tanesi; onu çevreleyen zaman mıydı? Birlikte yol aldığı köpükler nerede sönüp kaybolacaktı? Kıyısı var mıydı bu çıktığı yolculuğun? Onu takip edenlere ne söyleyebilirdi, bir kez olsun durabilseydi. Öylece kaybolurken akşamüstünün yiten gölgelerinin altında, bir kez daha yuvarlandı ve son gayreti terk ederken onu, istemeden bir kez daha.
