#30
Uyanılmış günün ortalarında, kaybedilmiş güvenin geri gelmesi kolay olmuyor. Yine de tutunulmaya çalışılıyor; kayığın usulca karadeniz sularından dönüşüne, martının şehrin üstünde süzüldüğü o sessizliğe, gün ışığının varlığıyla ısınan taşlara dalgaların tekrarsız vuruşlarına, sesini belki hiç duyamayacağın o çocukların bakışlarına, yollar boyunca sahipsiz bekleyen ânılarına.
#29
Gece
Hızlı, yorucu bir günün ardından bir anlık uyku istemiyle evin sokağına dönüp, arabayı park edip, motoru durdurduktan sonra kapanmayan radyo da devam eden, uzak şehrin esintilerini aralıklarla taşıyan şarkıları, " 'o' bu şarkıları hangi bakış açısında, kimlerle, hangi duygularla dinlemişti? " diye düşünerek; sokağın boş sessizliğiyle, evlerin kapanmış ışıklarıyla, yükselmekte ay'ın yarım duruşuyla dinlemektir, bazen.
