#52

Arka planda 

#52

Anıtkabir’in beyaz mermerleri üzerinde koşmakta olan çocuğun hayatı algılayışıyla, Anıttepeden başlayarak tüm Ankara’nın sokaklarında bir ân için durabilmek; sözlerin yarım kalan hecesinde, Dostun önünde sarılanların yakınlığında, Gürkan Plak evinde plakların sırasıyla dönüşlerinde, Kızılay’a kaçıncı kez benzerlikte yaklaşan metronun sallanışında, öğleden sonra Kurtuluş Parkının yaprakları arasından süzülen gün ışığının seyrinde, AKM’de aktarma yapmak için uzunca yürüyenlerin amaçlarında, Olgunlarda gün batımına teraslarıyla eşlik eden binaların saklı kafelerinde, “Nerede?” sorusunun muhtemel cevabı Bahçelievlerin gökyüzünü kaplayan ağaçlarının uzanışında, gölgelerinin her yeni günle baştan yaşayıp kaybolduğunun farkında olan gri şehrin siyah-beyaz insanlarıyla birlikte. O çocuğun başını iki elinin arasına alıp etrafında tanıdık bir yüz arayacağı zamana dek.

#51

 Arka planda

#51

Buz mavi giziyle parıldayan bulutlar, beklenmedik yaz yağmuru sonrası akşamın ilk dakikalarında yeniden ayağa kaldırıp gülümsüyor yüzümüze, buna ihtiyacımız olduğu ânda. Kırlangıçlar dönmeye başlıyor etrafında, başını kaldırdığında. Uzak bir aydınlık terk ediyor olsa da dağların ardından, hala düşen damlaların bütünlüğünde, gök kuşağına tutunuyorsun. Bitti sanıyorsun hala aynı rüzgarın seslerini işitmekteyken, ağaçların dalları mevsimini yaşıyor her ton yeşillikte; sen ise bu yazı şimdiden uğurlamak istiyorsun.