#60

Arka planda 

#60

Kumrulardan başlayan adımlarım giderek yakınlaşarak yine hatıraların karşısında duraksıyor, yetmeyecek kısa bir zaman için. Kimsenin yine olmadığı bu köşelerde, gözlerimin ucunda yarım ay ve kızaran yapraklarıyla Ankara insanları; ellerimin ucunda sımsıkı sarıldığım sayfalar; gülümseyen dudaklarımda söylediğim, istediğim o aptalca şeyler; gelecek günlerimde bu ânların gülünç anımsaması... 
Birden kaçmak gerektiğinde, sıyrılıp tutunabildiğim yaprakların renklerinde kendi yüzümün duruşunu görmeye başlıyorum; durgun, yan yana, solgun, gelecek mevsimlerden umutlu, direnen, dinleyen, dinmeyen; her daim senin yüzünden. 

#59

Arka planda 

#59

İkimizde de sonbaharın belirsiz soğukluğu, sözlerimizde gidilen yolların zorlu yaşamları. Ellerimizden sadece belli saatlerde değişken konumlarda bulunmak geliyorken, günün tadı hangi saniyesinde sönüp gidiyor, göremiyoruz. O sıcaklığını unutup gözlerimizin, kışın ıssız sokaklarını hatırlıyoruz; yaklaşan kurguya inanmak için. Düşünce kar taneleri yavaş yavaş gökyüzünden, sanıyoruz bir elin uzanışının yakın olduğunu. Gerçekten üşüyoruz belki de yine yoksunluğunu görünce şehri kaplayan bembeyaz rengin. O zaman, yığınların biriktiği bir köşede durup, düşünmeden ayakta durmanın anlamını; bırakmak istersin kendini önce dizlerinin sonra hatıralarının üstüne. 
Gözlerini sımsıkı kapatsan da ân'ın içinde; açarsın.