#12
Şehrin akan yaşantısının uzaklığından, izlerken insanları; kendi yaşantımızın bizi içinden çıkılmaz düşüncelere bırakan olayları, olması gereken küçüklüğüne bürünüyor. Fakat bu değerli 9 saniye, bizlerin günlerin ardından gitme hevesimizi daha ne kadar canlı tutabilir?
Ayrılıp sokak lambalarından, binaların parlak ışıklarından; döndüğümüzde duvarlarımızın arasına, merakımız pencereye ve vaat ettiklerine yöneliyorsa; neyi doğru yapmıştık geri dönerek?
#11
Dönüşü olmayacak olan bu karanlık akşamda, gücümü toplamaya çalışıyorum yeniden. Ağaçların her baharda keşfettiği yaşama dönüş yolları, şüphesiz benim yapmaya çalıştığımdan daha zor. Fakat bende isterdim aylar boyunca sakince bekleyip, kendimi dinlemeyi. Böylece bulurdum o yağmurun zamansız gelişinin nedenini, gecenin sebeplerini, sözlerimizin geçiciliğini. Dokunsun isterdim aylar sonunda bir anda; beklediğimi dahi bilmediğim baharımın geldiğini hatırlamam için, omzuma. İlk günlerimiz erik ağaçlarının çiçeklerinin etrafı kaplayan beyazlığıyla geçecek, biliyorum. Kelimelere sığmayacak sadece..
