#54
Uzanıp sahilde saatlerce gökyüzünü seyrediyorsun, gidenlerin belki de yapmakta olduğu gibi. Hissetmeye başlıyorsun; gözlerinin bakışına parçalanıp kısıtlanmış bütünlüğü. Ay yerini almış karşında, dalgaların ardından yansımalarıyla. Kırmızı ışıklar yayılmaya başlıyor diğer yanından, insanları kendine çekiyor. Bu karanlıkta farklılığın duygusu esir almışken etrafını bir süreliğine, sen küçük çocuğun siluetine bakakalıyorsun.
#53
Geri dönüşü olmayan koşuşturmalarıyla çocukların gülen sesleri karışıyor hafif rüzgarıyla ılık bu yaz akşamına. Gözyaşları uzak sanılsa da yanı başında her gözden ayrı ayrı düşmeye başlıyor. Hissizliğinde sen, birkaç son bakışla yetiniyorsun. Derin karanlığında gecenin, sarı renginin altında lambaların, hiç bir şey yapamıyorsun.
