Arayış
Sen benim mavimsin
Kaçmaktan yorulduğum
Hayaline aldandığım
Kaybolmaktan bir an dahi korkmadığım.
Sen benim mavimsin
Her geçen saniyenin ardında beliren
Dalgaların anlatışını hissettiren
Özgürlüğün manasını bilen.
Sen benim mavimsin
Sabah pencerelerin açıldığı
Akşamüstü beyazlığının aydınlattığı
Gece o karanlığın varlığı.
Sen benim mavimsin
Adalar boyu sürüklenirken
Tüm renkler uzaklaşırken
Gözlerimin arayışı bitmişken..
Sığmaz
Yakınlarında buldum kendimi
Bilmediğim sokakların köşesinde
Durmuşken eski bir tereddütte
Doğdu birden sensiz gecelerimin güneşi.
Akşamüstü büyürken sığmaz bir biçimde
Yön buldum sesin akışı içinde.
Yaklaşan bisikletinle duyduğum şarkı;
Farklı dünyaların ezgisi gibi ayrı,
Aynı ağacın gölgesinde
Yaşamı anlatan bakışların kadar yakın.
Unutmuş
Düşünecek miyim artık seni?
Solmuş çiçekler mevsimini beklerken
Zamanı geçmiş umutlar sürüklenirken.
Sönmeyi unutmuş sobanın sesleri
Eritmekte karlar üzerindeki izlerimizi.
Fark etmiştim kaybolan günlerin söylediklerini.
Son kalanlar rüzgarlar savrulurken
İzlemekteyim durgun gözlerle kaybedilenleri.
Görünüyor olsan da harflerimin yakınında
Fark eder miyim artık seni?
Gün
Kaybettim, değişen günlerin arasında
Tek bakışının tazelediği güvenimi.
Yeşil dalların hüküm sürdüğü ovalarda
Dökülecek hiçbir yaprağın çabası
Örtmeye yetmeyecek geçen sonbaharın izlerini.
Rüzgarın dağıttığı düşüncelerimin açıklığında
Sana hafif gelen sözlerimi
Aramızda uzayan zamana yazıyorum;
Seni unutacağım günün tanığına,
Aklından beni uzak tutana,
Son bakışında kaybolmuş olana.
Sessiz
Belirsiz bir gecenin renkleriyle yol alıyorum.
Değişen sessizliği, geride kalanların
Sayfalar boyunca arayıp bulamadığın
cevabı, olmayan kelimelerle anlatıyor.
Yağmurun hüznünde beliren düşüncelerim
Günlerin yükünü hafifletiyor.
Uzak kaldıkça azalan duygularım
Karlar altında ısınmaya çalışıyor.
Yazın ortasına atılmış benliğim
Hatıralar arasında sürükleniyor.
Özlediğim soğuk mevsimi gözlerinde yaşıyorum.
Dolunay
Mevsimler, adımlar geçecek bugünün ardından
Anlamaya çalışırken her gidenin arkasından
Gençliği yeniden hissetmek ister insan.
Yapamaz, buz kesilir düşünceleri
Tepkisiz bırakır bu telaş izleyenleri.
Gökyüzü kapanırken üzerinde son anda
Güneşin doğuşunu özler insan.
Biliyor artık göremeyeceğini,
Kapanmışken yeryüzü üzerine gece gibi.
Geçer ruhundan sessizce dolunay,
Bir çiçek açar, ilk karanlığın ardından.
