#62

Arka planda 

#62

Gözlerini açtığın son gününde, başlayan sonbahara teslim olan yağmurlu Ankara sokakları ve asfaltın yanından süzülen biriken sular, sakin seyrinde; yoldan geçen mavi dolmuşun solgun yolcularının aksine. Bırakırken kendini caddenin gidişiyle Anıtkabir’e doğru, Damla*’da açılmış ısıtıcıların turuncu rengine gülümsüyor, Bahçeliyi alıyorsun karşına. Yürüyüşlerin şehrinde sende beyaz mermerlerden ayrı tutamıyorsun bir türlü rotanı, gözlerinin bakışında selamlayıp Ata’yı o akşamın yaşayan sokaklarına atıyorsun adımlarını. Yine de kaçsan da kurtulamadıklarının yüküyle kendini terastan yükselen sohbetinle karıştırıyorsun Kızılay’ın akışına. Tam söyleyecekken susan senin yerine, Fikret Abi’nin kelimeleri yaşamaya başlıyor narin söyleyişinde o’nun; “güzel gözlerinin meyhanesinde..”
*Damla Pastanesi

#61

#61

Sabahlarımızı yaşamayı unutturuyor hepimize, akşamın hemen öncesinde bizi elinden bırakan günler. Açıklarında kimsenin haberi olmadan, rüzgârlarıyla dalgalanan denizlerin sularında yaşanan sakinlikten uzakta; kendimizi mekanik eziyetler arasında buluyoruz, bulunduruyoruz.