Ray
Rayların izlerini takip ederken
Durmuştu umutların yol alışı.
Beklerken o soğuk gecede
Durgunluğunda hissettiriyor yaşanmışlığı.
Adımlarken düşünüyorduk
İki rayın birleşmez gidişini.
İstasyonda beklentiler
Uzaklarda sessizlik.
Sensizliğimin treniydi;
Yeniden hareketlenen.
Uyanmışım.
İşaret
Boşlukların içinde olmak
Görememek yol aldığın yerleri
Çok düşünmek,çıkışı bulamamak.
Küçük ayrıntılarda kaybolmak
Büyük soru işaretleri koymak
Üç noktanın uzunluğunda durmak.
Söylenmesi gerekeni yitirmek
Hissedememek benliğini.
Aramak sokaklarda seni.
Hep aynı kavşağa çıkmak
Yine bilememek, nereye döneceğini.
Ayna
Yıldızların eşlik ettiği karanlık gecede
Benliğimde senin yansımaların.
Aynaya bakmaktan çekindiğim gibi
Ruhuma işlemiş gerçeklerden kaçıyorum.
Yollarda hissediyorum sürüklendiğimi,
Bilinmeyen rotalarda, ıssız şehirlerde.
Ürküyorum kendi uçurumlarımdan
Tutunmuyorum da artık
Yansımalarmış, aramızdaki sahte engeller.
Kırıyorum aynayı.
Yan yanayız.
İlk bakışım gibi
Kaçırıyorum gözlerimi,
İstemeden...
Galata
İlk çıkışım gibi Galata'ya;
Gürültülü tarihin sakin tanığı.
Merdivenlerinde durdurmak İstanbulu,
Beklenmedik tehlikenin seni bulacağı
Huzursuz, çekici an'ın ev sahibi.
Yazında yürümek rahatça,
Boğazın akışına kapıldığım ilk an gibi.
Kaçırılmış fırsatların, yeni yolların
Zor kararların ilk adımı gibi.
Doğru yerde olamamak bir türlü.
Nereye gitsen de
Kalbimin her defasında
Senin için atışı gibi.
Değer
Nefretin kısa hüzünleriyle
Uzaklaşmanı, uzakları merakta.
Arasında kaldığın keskin çizgileri
Kaldıramaz ki yaşam cevheri.
Bastığın tuzaklar,
Doğru sözcükler içinde
Sahte duygularla kurduğun tüm gereksiz cümleler
Anlatıyorlar artık
Vermediğin değerin altyazısında.
Akşam
Kalbimin hızlandığı, hayatın yavaşladığı
Seni düşündüğüm içten anılar aklımda
Gece vakti, yine.
Beklenen hikayenin sonunu
İkimizde biliyoruz artık;
Uzun günler arasında anlık birkaç birliktelik.
Katıksız duyguların yerini,
Yaşamın gerçeklerinin alacağı o akşam
Aklımın takıldığı uzaklık,
Sana doğru atabileceğim iki adım.
Tek bir soru...
Sarılıyoruz,
İlk ve son defa.
Sessizlikte tercümanım düşünceler;
Nedir biliyorsan,
Bu hemhalin anlamını
Mahrum bırakma artık beni,
Bizden.
Duman
Zorla tutulmuş dumanın
Damla damla aktığı kalemin ucunda olsam
Yine, ilk kelimem sen olurdun
Sevgili.
Güneş
Kalıcı gecenin sonunu bekler gibi
Hiç olmaman gereken yerde, yaklaşıp "Merhaba" diyeceğin an
Eksik bir hayaldi sadece.
Rüzgarın taşıdığı fısıltıları duyar gibi
Sesini hatırlamaya çalıştı aklım
Seni son gördüğüm yerde
Sözlerinin batırdığı güneşin, geceme doğmasını bekliyorum.
Hala.
Renk
Siyahlar içinde mavinin ziyanında
Soğuk gecenin en karanlığında
Sessizlikle yürüyorum
Kar yağarken yağmuru özlüyor insan
Beyazlar içinde kendimin ziyanındayım
Kıştan geçmeyi beklerken
Ansızın döküldü baharını bekleyen tüm renkler
Varlık içinde yok olmak üzereyim.
Bakış
Kararsız yürüyüşlerin sonunda
Gizlenmiş aynada yalnızlığımı,
Geçen yıllarda arıyorum sevinçlerimi.
Eski fotoğraflara dalmışım
Gerçek hayattan uzakta
Doğru zamanda yanlış bakış açısıyla çekilmiş anlarda
Kendimi görüyorum,
Yitirilmiş duyguları
Kaçırılmış fırsatları.
ve sonunda doğru bakış açısında
Seni görüyorum,
Yanlış zamandayız.
Gurur
Sarı ışığın samimiyetinde
Akarsuyun eşlik ettiği yollarda
Sakinliği arıyorken
Bitti her şey, ansızın.
Düşünceler ortadaydı
Olabilecekler özlemle bekliyor
İzin vermiyor insan
Gururu gösteriyordu yönünü
Akıntıya ters olsa da
Görmüyordu kimse
Aydınlık içinde
Kendinden başkasını.
