Dünya
Rüzgar sonunda sürüklüyor puslu havaları
Dağların zirvesinden net seçiliyor şehrin yalnızlığı.
Son bir nefes alıyor sokak lambaları
Bırakıp gidiyorlar gecenin yaşanmışlığını.
Gözler birer birer açılmakta
Sözcüklerin anlamı dünden daha uzakta.
İlk ışıklarıyla pencerelerin açılması
Hatırlatmakta, çoktan kilitlenmiş kalplerin kapılarını.
Hiç azalmayan merakıyla bir çocuğun uyanması
Döndürmekte, hiç atmayan kalbiyle dünyayı.
Lâl
Gittikçe gözükmüyordu yolun sonu,
Ardından olmak istediğim yerde
Sessizlikle yeşil yan yana.
Uzak hissettiğim bu şehirde
Belli belirsiz düşünüyorum onu.
Bekliyorum, mehtap ve denizle yan yana
Kabullendiğimde belirecek bulutların ardındaki ay.
Mecburen olduğum bu yerde
Gerçeğe ulaşamadan kaybolan her hayal;
Zamanın kuytu köşelerinde bekleyen birer kobay,
ve sonunda sözlerimi anlatabilecek bir lâl.
Beyaz
Doldurmuyor hiçbir kelime boşluğunu kalplerimizin
Esen rüzgarın karşısında oturmuşken
Aralıktan sıyrılmış soğuk hisler beliriyor avuçlarımda
Birlikte mesafelerin getirdiği sessizliğin.
Farklı olanı bekliyor insan geçen günlerine ağlarken.
Yürüdüğüm sokakların hüznünü göremesen de
Hatırlayacaksın yalnız ve beyaz bir yolda giderken,
Tekrarlayan kelimeler belirecek anılarında
Bilmeyeceksin, aynı gökyüzü altında
Kaybolup gittiğimiz bu gecenin sonunda,
Seninle olduğumu.
Neşe
Sabahın getirdiği hisler kalbime doluyor
Tüm bedenimi sarıyor birden
Daha ne kadar sürer bilmeden
Kaybolmuşum ellerinde.
Nefesim sonu olmayan uçurumlarda ciğerime doluyor
Ardı olmayan yeşil tepelerin arasında
Uzaklaşmaktayım diğer isteklerimden.
Zirveyi görememişken
Rüzgarın değişken neşesi azalıyor.
Soyutlandığım dünyanın solgun renkleri peşimde.
Sensiz uyandığım sabahlar beliriyor yansımalarda.
Gözlerim kapalı, yürüyorum seninle.
Kızıl
Bir gün daha başlayacak ufkun kızıllığında
Sessizliğimle tanıklığını yapacağım geçen zamanın.
Sabahın kuş sesleri kulaklarımda
Hissediyorum gerçeklerini insan hayatının.
Daima aklımın gezindiği o uzak ormanda
Serinliğini aramaktayım çam ağacı gölgesinin.
Doğru gözükmeyen günlerimin arasında
Cevabını kaybetmişim mutlak bilmecenin.
Güneşin dahi gizlendiği o anda
Bulutlar çizmekte engellerini gözlerinin.
