Arka planda
#7
Hayatta sık olmadığını bildiğin, belki de tek bakışla çözülecek sandığının peşine düşüp yollar kat ettin. Ankara sokaklarında kırgınlıkla yürüyen her tanıdık yüz onu anımsatıyor. Gözlerinin rengini bilmediğin, siyah giymiş olmalı dediğin. Yaşantısında gelip geçtiği noktaları tahmin ettin. Garip bir gülümsemeyle yürüdün o şehrin bahçesinde.Sonunda dönüş vakti gelip çattığında, akşamüstünün önce kızıllığının sonra beyazlığının seyrine bıraktın kendini. Biraz buruk biraz neden diyerek. Cevapları duymaya başladığın o şarkının sonunda yine bir günün bitişi ve yolların uzunluğu vardı.
Bilmezsin neyi beklediğini ama yine de kalemini eksik etmezsin yanından, batan bir güneşin gidemeyişini anlatabilecekmiş gibi.
