Arka planda
#99
Bir gülümseyiş yüzümüzde, savrulan kar taneleri sanki narince. Pencerelerimiz önünde bekler gözler; kimleri, nedensizce. Yakın gibiyizdir, hissederiz öylece. Tutunuruz bir dalın ucuna; düşsek bilemeyiz, gerçekliğin uçlarında. Direniriz birden kararlılıkla yaşama, zamana, insanlığa; aklımızda donuk bir bekleyişin yitirilmiş durgunluğu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder